Minęło 100 lat istnienia Ochotniczej Straży Pożarnej w Ożarowie Mazowieckim. 100 lat działalności strażaków społeczników, którzy często narażając własne życie i zdrowie w walce z żywiołem, nie szczędzili sił i zapału by bronić dobytek ludzi, chronić majątek narodowy. Wiele bezinteresownej pracy założycieli naszej jednostki zainicjowało piękną, społeczną działalność organizacji zespalającej w swoich szeregach najlepszych mieszkańców naszego miasta, gotowych o każdej porze roku dnia i nocy nieść pomoc ludziom dotkniętym żywiołami w myśl hasła „BOGU NA CHWAŁĘ BLIŹNIEMU NA POŻYTEK”. 100 lat pracy byłych i obecnych członków naszej jednostki to wiele uratowanych istot ludzkich i zwierząt, ogromny majątek wyrwany ze szponów „czerwonego kura” wysiłek i pot w czasie szkoleń i ćwiczeń dla podniesienia sprawności, zaangażowanie w pracach inwestycyjnych, gospodarczych, przy naprawach i konserwacji sprzętu dało efekt w postaci uznania operatywności naszej jednostki wzrost wartości majątkowej OSP Ożarów Mazowiecki liczony obecnie w milionach złotych.
Ochotnicza Straż Pożarna w Ożarowie Mazowieckim została założona w 1924r. W dniu 18 stycznia 1924 roku w Urzędzie Wojewody Warszawskiego pod numerem 574 Rejestru Stowarzyszeń i Związków zarejestrowano Towarzystwo Straży Ogniowej Ochotniczej w Ożarowie pow. Warszawski.
Założycielami Towarzystwa byli: Michał Zabłotniak Prezes, Edmund Langer vice prezes, Ludwik Skórkowski – sekretarz Ignacy Perz-naczelnik, Jan Pietraszkiewicz – z-ca naczelnika.
Komisja rewizyjna: Antoni Puczkowski, Julian Smoliński, Antoni Fiut. W 1925r. przy straży zorganizowano orkiestrę, której kapelmistrzem został Piotr Latko, a jego zastępcą Leonard Górecki.
Strażacy przystąpili niezwłocznie do pracy, szkoląc się, zdobywając przy pomocy grupki sympatyków fundusze drogą organizowania imprez dochodowych i wspólnych prac fizycznych. Pozwoliło to na stopniowe zakupywanie sprzętu i uzbrojenia. Widząc zaangażowanie i dynamiczny rozwój jednostki w 1925r. Obywatel Stefan Matys przekazał w darze OSP działkę przy obecnej ulicy Ożarowskiej. W tym też roku strażacy przystąpili do budowy murowanej remizy. Dzięki szczodrej pomocy finansowej udzielonej przez ożarowskich i okolicznych obywateli ziemskich budowę remizy ukończono i oddano do użytku w 1926 roku. W tym czasie straż posiadała już kompletny sprzęt gaśniczy i ratowniczy: przenośną sikawkę czterocalową, przenośny hydrofor z cylindrem leżącym, drabinę Szczerbowskiego, drabinę francuską, dwie drabiny hakowe, sprzęt burzący i uzbrojenie osobiste. Ponadto 3 beczkowozy dwukołowe do zaprzęgu konnego. W ówczesnych czasach, remiza oraz sprzęt odpowiadały całkowicie wymogom techniki pożarniczej. Alarmowanie odbywało się przy pomocy rozwieszonych dzwonków oraz w późniejszym czasie syreną zakładową huty szkła.
Dzięki mieszkającym w pobliżu rolnikom zwłaszcza Wacławowi Kargolowi szybko dostarczano konie, które po kilku alarmach i biegach w zaprzęgu do pożaru złapały bakcyla pożarnictwa i na głos dzwonków alarmowych nie czekały na wyprzęgnięcie, tylko z wozem czy pługiem biegły do remizy. W miarę ilości skutecznych akcji gaśniczych rosła fama o sprawnej straży z Ożarowa, rósł szacunek i uznanie. Zwiększał się stan osobowy straży. Na czele zarządu stali kolejno: inż. Majewski, sekretarz gminy Burdziński, Naczelnikami kolejno byli: Władysław Perkowski, Władysław Skórkowski, w komisji rewizyjnej szczególnie aktywnie pracował inż. Pejkowicz. W 1934 roku zlikwidowano orkiestrę, której utrzymanie przekraczało możliwości straży, a pieniądze ze sprzedaży instrumentów przeznaczono na zakup samochodu Ford, na którym skarosowano nadwozie pożarnicze typu otwartego.
Wyświęcenie tego samochodu odbyło się 20 października 1935r. wraz z wyświęceniem nowego, ogrzewanego garażu wraz z pokojem mieszkalnym dla gospodarza dozorcy. W tym okresie funkcję prezesa zarządu objął Zygmunt Holewiński, późniejszy pułkownik pożarnictwa i Honorowy Dożywotni Prezes.
Wybuch wojny w 1939r. odbił się katastrofalnie na działalności straży. Straż utraciła wóz bojowy, sztandar, symbol polskości zarekwirowały władze niemieckie. Trudności bytowe życia okupacyjnego poważnie utrudniały działalność, straż jednak po chwilowym wstrząsie wznawia swą działalność. Obowiązki naczelnika przejął Edward Kwiatkowski, a następnie druh Eugeniusz Łazowski. Zarząd oficjalnie przestał istnieć wchodząc w skład korpusu straży. Niemcy mimo stosowania terroru, doceniali potrzebę utrzymania w warunkach wojennych straży, dzięki czemu zaopatrzenie w sprzęt i uzbrojenie pożarnicze było stosunkowo dobre, a legitymacja strażacka wydawana przez władze niemieckie skutecznie chroniła od robót przymusowych, często uwalniała z łapanek. To oczywiście zostało wkrótce wykorzystane do pracy konspiracyjnej, na przełomie roku 1939/40 starszy instruktor powiatowy dh. Teodor Ozdobiński utworzył z zaufanych strażaków komórkę Związku Walki Zbrojnej, która następnie weszła w skład Armii Krajowej Batalionu Ożarowskiego pod nazwą Folwark Ryniewo, kilku członków straży objęło funkcję w sztabie batalionu. W ramach tej formacji brano udział w szeregu akcji o znaczeniu wojskowym: przerzuty broni i leków, kolportaż prasy podziemnej, przewóz prasy przez posterunki żandarmerii. W remizie gromadzono sprzęt wojskowy i sanitarny. Nie obeszło się bez ofiar, wskutek wpadki rozstrzelani zostali wiceprezes straży Kazimierz Rajcher, strażacy: Edmund Łazowski, Wacław Łuczak, Stefan Wołków, Stanisław Pawelec pamięć ich uczczono po wojnie tablicą pamiątkową u zbiegu ulic Poznańskiej i Strażackiej. Zwłoki ich po ekshumacji w lasach Palmir złożono na cmentarzu wojskowym w Ołtarzewie. Podejrzany o działalność w ruchu oporu Dh. Zygmunt Holewiński przebywał w obozie Oświęcim do wyzwolenia. Wobec konieczności uruchomienia kuchni dla dożywiania najbiedniejszej ludności, straż oddała do użytku część remizy, organizując kuchnię i stołówkę. Strażacy prowadzili kwesty od rolników dla zaopatrzenia kuchni w warzywa i artykuły spożywcze. Równocześnie prowadzono szkolenie pożarnicze i wojskowe członków czynnych. W czasie wojny zakupiono pierwszą motopompę marki Lis i samochód Bedford, który przekarosowano na pożarniczy. Tak wyposażona jednostka działała do wyzwolenia gasząc skutecznie pożary tego co polskie, stosując w miarę możliwości sabotaż przez opieszałość przy gaszeniu obiektów niemieckich.
Koniec wojny, radość z wyzwolenia to wzrost ambicji dla dynamicznego rozwoju kraju i jednostki. Ofiarną pracą członków z naczelnikiem Łazowskim na czele zdobywano sprzęt i fundusze wszelkimi możliwymi środkami.
Nabyte pierwsze samochody ciężarowe służyły, jako pożarnicze zastępcze, oraz do przewozów zarobkowych. Za pieniądze druhów Łazowskiego, Koprzaka, Jaczewskiego, nabyto aparaturę filmową 16 mm, we własnym zakresie urządzono i wyposażono salę kinową. W 1955 roku zaczęło działalność „KINO związkowe STRAŻAK”. Przez kilka lat kino to było podstawą finansowania jednostki.
Aktywna działalność finansowa, nieustanna praca zarządu i strażaków wpływała na ciągłe zmiany w wyposażeniu i uzbrojeniu jednostki. W 1956 roku wyposażenie stanowiły 3 samochody pożarnicze: samochód GAM (GAŚNICZY AUTOPOMPA MOTOPOMPA), Magirus oryginał karosowany w 1936 roku oraz autocysterna GBM na podwoziu BCM o pojemności zbiornika 3500 litrów.
Szkoleniem młodych 16 ludzi zajął się niezmordowany, pełen zapału Eugeniusz Łazowski. Wyniki szkolenia zaskoczyły starszych druhów z okolicznych straży biorących udział we wspólnych ćwiczeniach, a także w akcjach gaśniczych.
Ta pierwsza po wojnie drużyna rozpoczęła ciąg uzupełnień młodych ludzi do naszej organizacji. Dla nich zorganizowano i wyposażono świetlicę, dodatkowym bodźcem do aktywności były bezpłatne wejścia na seanse filmowe. MDP z Ożarowa brała udział w pierwszym programie TVP poświęconym propagowaniu drużyn pożarniczych poprzez pokazanie swych umiejętności rozwinięcia gaśniczego konkurując z MDP z Nasielska. Do 1960 roku prowadzone były drobne prace inwestycyjne na terenie placu przy ulicy Ożarowskiej, jednak coraz częściej zarząd i członków straży nurtowałą myśl o budowie nowej strażnicy. Nadal działało kino „STRAŻAK”, w dobudowanym trójboksowym drewnianym garażu rozpoczął działalność warsztat ślusarski, a w nim produkcja wiórek stalowych do wiórowania warsztatów. Wynajmowano też salę taneczną w parku Towarzystwa Miłośników Ołtarzewa. W późniejszym okresie zbudowano salę taneczną na placu straży przy ul. Floriana. Każdy zarobiony grosz przeznaczano na zakup materiałów budowlanych. Członkowie zarządu poszukiwali odpowiedniego projektu strażnicy, która funkcjonalna by była przez długie lata rozwoju osiedla w miasto. Walne Zebranie 1962 roku zatwierdziło uchwałę o przystąpieniu do budowy nowej strażnicy. Po załatwieniu dokumentacji i planów nowej strażnicy, w oparciu o zgromadzone fundusze własne, jesienią 1962 roku przystąpiono do kopania fundamentów i ich zalewania. W ciągu 1963 roku postawiono strażnicę w stanie surowym, oraz wybudowano dwupiętrową drewnianą wspinalnię. Działka przy ulicy Ożarowskiej wraz z zabudowaniami na blisko 40 lat stała się przedmiotem dzierżawy, a czynsz dzierżawny stanowił stały dopływ gotówki do naszej OSP.
W 1966 r. postanowiono wykorzystać będący na terenie placu dół po lasowaniu wapna po niewielkim powiększeniu, wybetonowano jego ściany uzyskując niewielkim nakładem pracy i funduszy zbiornik o pojemności 180m3.
Nastąpiło też dalsze zagospodarowanie terenu OSP. Niwelacja i ogrodzenie terenu, urządzanie toru przeszkód do ćwiczeń, wydzielanie zieleńców. Zarząd czynił starania o odnowienie sprzętu motoryzacyjnego w wyniku, czego w grudniu 1966r otrzymaliśmy fabrycznie nowy samochód pożarniczy Star 25 GBAM, a rok później Star 21 GBM.
Druga połowa lat sześćdziesiątych XX wieku to dynamiczny rozwój kadry, godziny wykładów i ćwiczeń prowadzonych przez naczelnika Łazowskiego. Przyniosły one efekt na zawodach nowo utworzonej drużyny młodzieżowa i żeńskiej gdzie zajęły czołowe miejsca w zawodach powiatowych i wojewódzkich.
W 1970r. zarząd zaproponował budowę budynku gospodarczego, który pomieściłby sprzęt gospodarczy znajdujący się w drewnianej szopie. Po uzyskaniu odpowiedniej dokumentacji i otrzymaniu zezwolenia, przystąpiono do gromadzenia materiałów budowlanych. Dla ciągłego dopływu gotówki, zakupiono tarcicę, z której wykonano salę taneczną i rozpoczęto organizowanie zabaw.
W lutym 1972r. zmarł naczelnik dh. Eugeniusz Łazowski. W czasie blisko 40 letniej działalności w pożarnictwie zyskał sobie ogromny szacunek i poważanie podwładnych, władz zwierzchnich i środowiska. Pełnił do końca swoich dni funkcję członka Zarządu Okręgu Wojewódzkiego, był Prezesem Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP. Podczas Walnego Zebrania, które, odbyło się 23.IV.1972r. dokonano wyboru naczelnika OSP, którym został Dh. Leszek Stachlewski. Pełnił on swoje wzorowo swoje obowiązki do 11 marca 2017, kiedy to zrezygnował z pełnienia funkcji naczelnika. Pozostał jednak Honorowym Naczelnikiem. W swojej działalności strażackiej z racji wyjazdów alarmowych dh. Leszek Stachlewski brał udział w ponad 4 tysiącach akcji ratowniczo – gaśniczych. W 1974r. w wyniku starań zarządu OSP, Stołeczna Komenda Straży Pożarnych przekazała naszej jednostce samochód pożarniczy GBA Skoda. Po wykonaniu drobnych napraw, samochód ten został natychmiast wprowadzony do podziału bojowego, wycofano natomiast wysłużony GBM GMC.
W 1976r. nasza sekcja zajęła I miejsce w Rejonowych Zawodach Sportowo Pożarniczych, następnie I miejsce w zawodach wojewódzkich, w zawodach strefowych w Ostrowi Wielkopolskiej zajęliśmy V miejsce. W tym samym roku w czasie ćwiczeń Obwodowej Brygady Pożarniczej zajęliśmy I miejsce, w nagrodę zainstalowano nam na samochodzie GBAM radiostację UKF. W 1978 roku utrzymaliśmy I miejsca w zawodach rejonowych, za zdobycie 1 miejsca w zawodach wojewódzkich otrzymaliśmy w nagrodę odbiornik TV „Neptun”.
Zakwalifikowaliśmy się do zawodów strefowych w Łodzi, gdzie zajęliśmy I miejsce kwalifikując się do zawodów krajowych. Zawody te odbyły się w 1980r. w Poznaniu i zajęliśmy IX miejsce
W 1980r. zakończyliśmy wykonywany we własnym zakresie remont otrzymanego jesienią 1979r. autobusu „Robur, dzięki czemu zorganizowano wycieczki dla strażaków i rodzin na zawody strefowe i krajowe.
W czasie Walnego Zebrania 1981 roku został wybrany prezesem Zarządu Dh. Eugeniusz Tlak. Utrzymanie dobrej sprawności bojowej, pozwalającej na wyjazd naszych sekcji o każdej porze dnia i nocy – nawet w sile plutonu, zajmowanie pierwszych miejsc w zawodach i ćwiczeniach było najlepszym poparciem naszych skutecznych starań o nowy samochód Stra244 GBA. Wiosną 1982r. flotę samochodową naszej jednostki zasilił samochód pożarniczy GCBA Jelcz. Od tej pory mieliśmy w podziale 4 samochody bojowe.
Na Walnym Zebraniu w 1983 roku uchwalono rozpoczęcie dobudowy garażu, do północnego skrzydła strażnicy wraz z dwoma lokalami mieszkalnymi dla strażaków. Garażu wyższego w świetle bram wjazdowych, z tego powodu, że już wtedy samochód Star 244 nie mieści się wysokością z działkiem do obecnych garaży. Inwestycję zakończono wiosną 1984 co splotło się z obchodami 60-cio letcia OSP Ożarów Mazowiecki.
Lata 1984 – 1992 to sukcesy naszej jednostki w zawodach sportowo – pożarniczych między innymi szczebla krajowego, oddanie do użytkowania wspinalni służącej nam do dzisiaj. W latach tych braliśmy udział akacjach ratowniczo gaśniczych liczbie pomiędzy 55 a 105 wyjazdów rocznie.
W roku 1992 W czasie Walnego Zebrania OSP złożył rezygnację z funkcji Prezes Zarządu Dh. Eugeniusz Tlak, w związku z powyższym dokonano wyboru nowego Prezesa i został nim Henryk Poręcki. W czasie tego zebrania, zdecydowano o rozpoczęciu nadbudowy piętra na budynku gospodarczym (Strażacka 1A) . Jesienią tego samego roku pozyskaliśmy 2 lokale mieszkalne, a następnie na poddaszu kolejne 2.
Od 28 sierpnia 1992 roku sekcja GBA brała udział w składzie kompani warszawskiej w gaszeniu pożarów lasu na linii Kuźnia Raciborska, Rudzieniec, Kędzierzyn Koźle. Po powrocie z tej akcji, ze względu na znaczne wyeksploatowanie w skrajnie trudnych warunkach terenowych, zarząd rozpoczął starania o nowy samochód GBA Star 244, który to stanął w naszej remizie w maju 1993 roku. We wrześniu 1993 zdobyliśmy I – wsze miejsce w Wojewódzkich Zawodach Sportowo-Pożarniczych w Górze Kalwarii. Nagrodą za I miejsce był samochód pożarniczy GBA Avia. Większość z nas pamięta ten pojazd, a mi szczególnie pozostała w pamięci późniejsza, częsta obsada tego samochodu jeżdżącą do niewielkich pożarów. Obsadę tą stanowiła para dh. Leszek i pies Ares. Do końca listopada 1993r. zakończyliśmy inwestycję budowy kompleksu 14 garaży, odbudowę magazynku paliwa z przyległym garażem oraz użytkowana do dzisiaj wiatę gdzie obecnie garażuje podnośnik SH18 i MAN.
1997 rok to kolejne sukcesy naszej jednostki w sportach pożarniczych. Podczas zawodów sportowo- pożarniczych w Warszawie nasza reprezentacja zajęła 1 miejsce i w nagrodę otrzymaliśmy 10 letni samochód GCBA Jelcz 315. W roku tym na wieczną służbę odeszło trzech zasłużonych druhów naszej jednostki: Grzegorz Olesiński, Wojciech Lenarczyk i Władysław Nowacki.
W rok 2000 wchodziliśmy posiadając jako nieliczni na Mazowszu zestaw narządzi ratowniczych Holmatro i zestaw ubrań specjalnych Nomex. W roku tym zapadła decyzja o rozpoczęciu budowy Domu Strażaka z 16-oma lokalami mieszkalnym oraz lokalami handlowo – usługowymi na parterze. W roku 2000 uczestniczyliśmy w 182 akcjach ratowniczo – gaśniczych. W roku 2001 rozpoczęliśmy pierwsze prace budowlane Domu Strażaka a nasza inwestycja zakończyła się na koniec 2005r.
W roku 2006 w naszej remizie pojawił się samochód Starman GBA 2,5/16, który w ekspresowym czasie został dozbrojony po dachowaniu podczas dojazdu do zdarzenia samochodu Star 244. W sierpniu 2006 roku Prezes dh. Henryk Poręcki złożył pisemną rezygnację z pełnionej funkcji a podczas zebrania walnego na początku 2007r. został wybrany na to stanowisko Jacek Andrzejczak.
W roku 2007 uczestniczyliśmy przy wykorzystaniu urządzenia do cięcia wodą COBRA zamontowanym na samochodzie Lublin w akcji wydobyciu awionetki CESNA z wód Wisły. Działania zakończyły się sukcesem, a samolot został przejęty przez Komisję Badania Wypadków Lotniczych.
W roku 2007 zasypaliśmy betonowy basen przeciwpożarowy na terenie naszej jednostki a po utwardzeniu terenu po roku powstał komplet garaży blaszanych i w końcu wiat śmietnikowych.
We wrześniu 2008 nabyliśmy samochód Mercedes Sprinter, który został skarosowany na samochód ratownictwa technicznego służący praktycznie do dzisiaj.
W lutym 2012r. wraz z fundacją DKSM organizowaliśmy akcję badania krwi pod kątem możliwości podzielenia się komórkami niezbędnymi do leczenia chorych na białaczkę. Inicjatywą była choroba Dawida. Chęć pomocy spowodowała obecność wielu osób a 204 zostało potencjalnymi dawcami szpiku. Choć Dawid zmarł 4 miesiące później akcja przyczyniła się do skutecznego oddania komórek macierzystych. W roku 2012 też wyremontowaliśmy naszą wspinalnię.
Priorytetem roku 2014 były czynności związane ze zgromadzeniem funduszy, napisania specyfikacji istotnych warunków zamówienia a także wyłonienia dostawcy ciężkiego samochodu pożarniczego. Po odbytych spotkaniach w Wojewódzkim Funduszu Ochrony Środowiska w Warszawie, Komendzie Wojewódzkiej PSP oraz pismach złożonych przez Burmistrza Ożarowa Mazowieckiego Pana Pawła Kanclerza w Komendzie Głównej PSP udało się zgromadzić pieniądze, Urząd Miejski ogłosił przetarg, który wygrała firma Szczęśniak Samochody Specjalne z Bielska Białej za niebagatelną 10-lat temu kwotę ponad 1 milion złotych. Ostatecznie samochód ciężki TATRA T 815 na początku listopada 2014 roku stanął w garażu OSP Ożarów Mazowiecki. Nasze szczęście i marzenia dopełniły się jeszcze w kolejnym, roku, 2015 kiedy to udało nam się zakupić samochód średni samochód terenowy IVECO i dzięki umowie z fundacją Edura dodatkowo lekki samochód Mercedes z urządzeniem gaśniczym Cobra. W roku 2017 i 2018 nastąpiły kolejne zmiany w Zarządzanie naszej OSP, po rezygnacji z pełnionej funkcji przez dh Leszka Stachlewski Naczelnikiem został Jarosław Rasiński a po rezygnacji z pełnionej funkcji prezesa walne zebranie Prezesem Wybrało dh. Marcina Olesińskiego. Nastąpiła także zmiana na stanowisku Skarbnika, wybrano dh. Artura Olszewskiego. W roku 2018 rozpoczęła się także nasza współpraca z Telewizją Fokus TV i serialem OSP Na Ratunek.
Rok 2019 był rekordowym pod względem ilości wyjazdów alarmowych, odnotowaliśmy ich 419 razy co dawało trzecie miejsce w Polsce i pierwsze na Mazowszu pod względem podjętych interwencji.
Jak pamiętamy w marcu 2020r. ogłoszono w Polsce pandemię co zmieniło zwyczajową działalność w OSP Ożarów Mazowiecki. Zbiórki ograniczyły się do wykonywania czynności niezbędnych związanych z utrzymaniem sprzętu i gotowości bojowej, natomiast często byliśmy widziani w białych kombinezonach podczas dezynfekowania gminnych ulic i miejsc publicznych. Ważnym, nowym zadaniem poza zwyczajowymi czynnościami było wykonywanie i dowożenie zakupów spożywczych osobom starszym współpracując z tym zakresie z koordynującym czynności Urzędem Miejskim. W roku tym po raz pierwszy nie adorowaliśmy Grobu Pańskiego, nie było wspólnego Śniadania Wielkanocnego, Dnia Otwartego. Spotkanie Wigilijne odbyliśmy w garażu naszej remizy by w niespełna kwadrans złożyć sobie życzenia i nacieszyć się z obecności innych druhów.
W roku 2021 to kolejny rok gdzie towarzyszy nam COVID-19. W związku nasze zwyczajowe działania wzbogacone zostały o aspekty walki z pandemią. W roku tym podczas walnego zebrania nastąpiła zmiana na stanowisku prezesa OSP – dh Marcina Olesińskiego zastąpił dh. Krzysztof Jarzyna. W remizie pojawił się nowy samochód TGR MAN 84, który zastąpił samochód Lublin.
Rok 2022. To kolejny odmienny rok w życiu naszej jednostki. Związane były ze skutkami rozpoczętej 24 lutego 2022r. agresji zbrojnej Federacji Rosyjskiej na Ukrainę.
Już marcu staliśmy się ożarowskim centrum zabezpieczania medykamentów i odzieży wraz z miejscem ich dystrybucji. Nasza świetlica do końca września stała się miejsce wydawania i przyjmowania ubrań, obuwia. Wielokrotnie pomagaliśmy w logistyce, przewożeniu i dystrybucji najpotrzebniejszych przedmiotów dla uchodźców z Ukrainy do hali widowiskowo – sportowej w Kręczkach.
Wielokrotnie też z medykamentami, w tym środkami medycznymi pola walki jeździliśmy na granicę polsko – ukraińską współpracując między innymi z bieszczadzkim GOPR-em.
Podczas walnego zebrania 17 września 2022r. nastąpiły kolejne zmiany personalne:
V-ce Prezesa Naczelnika dh. Jarosława Rasińskiego zastąpił dh. Dariusz Stachlewski, a Członka Zarządu dh. Marcina Koblę zastąpił dh. Dominik Kiełbasa.
27 czerwca 2023r. MDP z Ożarowa Mazowieckiego zajęła I-wsze miejsce w zawodach Młodzieżowych Drużyn Pożarniczych powiatu Warszawskiego – Zachodniego.
Na przełomie 2023 i 2024 pojawił się u nas średni samochód pierwszowyjazdowy GBA Scania, który mogliśmy podziwiać na pobliskim parkingu, a jeszcze w tym roku dostarczona zostanie drabina mechaniczna SD 30 (podobny egzemplarz także jest prezentowany na parkingu) zakupiona przez Gminę Ożarów Mazowieckim w Ożarowie Mazowieckim. Za co w sposób szczególny składam podziękowanie Burmistrzowi Ożarowa Mazowieckiego Panu Pawłowi Kanclerzowi.
